วันนี้เรามีเรื่องราวเกี่ยวกับแตงโม วิธีการเลือกซื้อแตงโม และ เรื่องราวของแตงโมกับการใช้สารเคมี

1 ดูเส้นลายที่ “ก้น” ของแตงโมถ้าเส้นที่ก้นชิดกันมากๆ แสดงว่าสุกดีแล้วแต่ถ้าเป็นลายเส้น “ตรงกลางลูก” ยิ่งห่างจะยิ่งดีครับ แต่ข้อนี้คนซื้อทั่วไปที่ไม่ใช่ชาวสวนคงแยกไม่ออกเพราะแตงโมแผงย่อยส่วนใหญ่มันก็สุกเต็มที่แล้ว ลายมันก็พอๆกันหมดทั้งแผงนั้นแหละ

2 ก้านยิ่งงอยิ่งหวาน แตงโมแรกติดลูกก้านจะตรงครับ แต่พอโตไปเรื่อยๆจนถึงอายุที่จะเก็บได้ ก้านจะงอเข้าหาลูก ตรงข้อนี้นอกจะคนซื้อจะมองได้ชัดเจนแล้วชาวสวนยังในเป็นจุดสังเกตุกับลูกที่ไม่แน่ใจว่าสุกรึเปล่าร่วมไปกับการตบฟังเสียงครับ

3 อันนี้แน่นอน เพราะแตงโมแรกติดลูกสีผิวจะอ่อน แต่พอสุกเต็มที่สีจะเข้มขึ้นแต่ไม่ใช่จุดสังเกตที่ดีสำหรับคนซื้อ เพราะอย่างแรกคนซื้อไม่เคยเห็นถึงความแตกต่างอย่างที่ชาวสวนเห็นและถ้าจะเปรียบเทียบกะลูกข้างๆที่ว่างอยู่ก็น่าจะลำบากเพราะสีผิวคงพอๆกันนั้นแหละ
 

 แตงโมมีหลายสายพันธุ์ สีผิวของแต่ละสายพันธุ์ก็จะแตกต่างกันไปด้วย
สุดท้าย เส้นยิ่งสวยยิ่งอร่อย อันนี้แน่นอน เพราะบ่งบอกถึงความสมบุรณ์ของแตงโมว่าได้รับน้ำและปุ๋ยเต็มที่รึเปล่า ก็เหมือนคนถ้าบำรุงร่างกายให้ดี ผิวพรรณก็จะดูดี แตงโมก็เหมือนกัน

คำแนะนำสำหรับคนซื้อแตงโม ตามแผงย่อย ไม่ว่าจะในห้างหรือตลาดนัดหรือจะที่ไหนก็แล้วแต่
– 1 ควรซื้อลูกใหญ่ไว้ก่อน เพราะ นั้นหมายถึงความสมบูรณ์ที่แตงโมลูกนั้นได้รับมีมาก แล้วใหญ่ขนาดไหนก็ 4 กิโลขึ้น กำลังดีครับ ถ้ากังวลว่าจะทานไม่หมดก็ผ่าแล้วเก็บไว้ในตู้เย็น แตงโมเป็นผลไม้ที่มีน้ำเยอะจึงเก็บไว้ได้นานพอสมควรโดยไม่เสียรสเท่าไหร่ แต่ต้องแช่เย็นนะครับ
– 2 ดูที่ก้านครับ ก้านงอยิ่งงอมากยิ่งดี หลายคนงงว่าก้านงอมันงอแบบไหน เด๋วผมจะลงรูปไว้ให้ครับแล้วถ้าไม่มีก้านหละ อาจเกิดจากตอนเก็บเกี่ยวที่อาจจะทำให้ก้านหลุดไป หรืออาจจะยังไม่สุกดีเท่าไหร่ เลยดึงจุดสังเกตออกไป ถ้าเห็นว่าไม่มีก้านก็อย่างเพิ่งซื้อครับ กันเหนียวไว้ก่อน

สำหรับหลายคนที่กังวลเกียวกับการใช้สารเคมี ผมเองถึงจะไม่ได้ปลูกเอง แต่พ่อกะแม่ก็ปลูกแตงโมมาเกือบจะ 20 ปีแล้ว
เรียกได้ว่าโตมาบนกองแตงโมเลยก็ว่าได้ จึงได้รู้ได้เห็นพอสมควร แตงโมเป็นผลไม้ที่ใช้สารเคมีเยอะพอสมควรแต่สารเคมีที่ใช้ก็มีทั้งทีจำเป็นและไม่จำเป็น ที่จำเป็นก็คือ พวกอาหารเสริมทางใบทั้งหลาย ก็แหมคนยังมีอาหารเสริมเลยแล้วพืชทำไมจะมีไม่ได้ ที่บอกว่าจำเป็นก็เพราะถ้าใช้แต่ปุ๋ยอย่างเดียวมันก็บำรุงได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ ช่วงแรกก็บำรุงใบ ลำต้นพอมีดอกก็บำรุงดอก พอติดลูกก็ต้องบำรุงไปตามระยะ สารบางอย่างยาบางตัวก็เหมาะกะการฉีดพ่นมากกว่า ก็เหมือนคนนั้นแหละครับมีทั้งยาน้ำ ยาเม็ด ยาฉีด ยาแต่ละอย่างมันก็เหมาะกะวิธีที่แตกต่างกัน ส่วนสารเคมีที่ไม่จำเป็นแต่ก็ต้องใช้ก็คือ พวกยากำจัดโรคและศัตรูพืชทั้งหลายนั้นแหละครับถ้าไม่มีศัตรูพืช ชาวสวนเค้าก็ไม่อยากฉีดกันหรอกครับเพราะยามันก็ไม่ใช่ถูกๆ ขวดนึงเป็นหลักร้อยหลักพันและใช่ว่าขวดเดียวจะพอเพราะพื้นที่มันกว้างเพิ่มต้นทุนเข้าไปอีก อีกอย่างเดินพ่นยาก็ไม่ใช่ว่าสนุก ทั้งหนักทั้งเหนื่อย ร้อนด้วย แต่ถ้ามันเกิดโรคหรือมีแมลงศัตรูพืชขึ้นมามันก็ต้องใช้เพราะลงทุนไปมันก็อยากได้ผลกำไรกันทั้งนั้นอันนี้อยากให้ผู้บริโภคเข้าใจ แต่อย่างพ่อผมจะไม่พยายามใช้สารเคมีจำพวกกำจัดศัตรูพีชเลยถ้าไม่จำเป็นเพราะแน่นอนว่ามันไม่ดีสำหรับคนกิน แต่ที่แน่นอนกว่านั้นคือชาวสวนเองโดนไปเต็มๆเหมือนกันต่อให้ใส่ชุดป้องกันเต็มที่ขนาดไหน ยังไงมันก็ต้องมีโดนกันบ้างอยู่แล้วครับ 

เมื่อรู้แล้วว่าสารเคมีแล้วจะทำยังไง

ก่อนการเก็บเกี่ยวจะมีช่วงระยะห่างยา หมายถึง งดพ่นงดฉีดยาทุกประเภท ช่วงนี้ผมไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่ แต่ก็หลายวันอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นในช่วงเก็บเกียวยังคงมีตกค้างอยู่แน่นอนแต่พอเก็บไปแล้วก็ใช่ว่าแตงโมเหล่านั้นจะไปถึงตลาดนัดหรือ ห้างที่เอาไปขายปลีกทันที เพราะพ่อค้าคนกลางจะเอาไปคัดและแยกขนาดอีกทีเพื่อขายให้แม่ค้าปลีกระยะเวลาจากพ่อค้าคนกลางไปถึงผู้บริโภคจะช้าจะเร็วก็ขึ้นอยู่กับความต้องการและกลไกของการตลาดแต่ละที่นะครับสารเคมีที่ตกค้างจะน้อยลงไปเรื่อยๆ จนไปถึงมือผู้บริโภคนั้นแหละครับ แต่ปลอดภัยไว้ก่อนก็ต้องล้างก่อนกิน แช่น้ำไว้ซักพักเลยก็ได้แช่ไปทั้งลูกนั้นแหละครับ บ้านผมปลูกเอง พ่นยาเอง ก็ยังกินเลย ผมเลยไม่อยากให้กลัวกันมากเกินไปนะครับ